Snoezelen

Het is elf uur ’s morgens en toch gezellig donker in onze woonkamer, daar zorgen de verduisterende lamellen voor. Kleurrijke lichtbollen dansen op het plafond, een dromerig Iers liedje creëert een sprookjessfeer en middenin die betoverende wereld van licht en muziek ligt Anna op haar rug. Ze staart vol fascinatie naar boven. Taj taj taj, brabbelt ons meisje, alsof ze communiceert met violen die voor haar klinken als rood en groen. Snoezelen. Acht jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord. Nu dompelen we Anna elke dag onder in een snoezelbad van kleuren en muziek.

Oefenen

Lange tijd was ik gefixeerd op het oefenen met Anna, in de overtuiging dat ze een soort van valse start doormaakte. Ik knutselde speelgoed met opvallende fluokleuren en verschillende voelmaterialen, kocht een oefenmat en -bal, een UV lichtbak, speciale dvd’s, allerlei lichteffecten,… en ik oefende en oefende. Ik overwoog ernstig om studies kinesitherapie aan te vatten en Jona en ik gingen lange tijd wekelijks met Anna naar een privé-zwembad. Ik probeerde met Anna ook allerlei therapieën uit, zoals Bobath, Vojta, osteopathie, zelfs Thai chi passeerde de revue, want ik dacht: baat het niet, dan schaadt het niet. Ik had het gevoel dat ik Anna op die manier vooruithielp.

Mantra

Hoewel ik het leven en de wereld benader op een rationele, wetenschappelijke manier, vond ik vreemd genoeg moed en hoop in drie korte zinnetjes, die ik elke dag luidop uitsprak. Ik raakte al snel geobsedeerd door deze drie zinnetjes. Ik schreef ze neer in de allermooiste kleuren, zocht voor mijn briefje een mooie plaats bij Anna’s foto en brandde er elke dag een kaarsje naast. Zo kreeg ik het gevoel mijn zorgvuldig gekozen woorden tot leven te wekken. Zo gaf ik mezelf hoop. De drie zinnen heb ik zo vaak afgedreund in mijn hoofd dat ik hun echo nog steeds kan horen…

Horen

Thuis test ik regelmatig of Anna al iets hoort. Als ze ontspannen op haar rug ligt laat ik plots een luide knal horen, terwijl ik haar van kop tot teen bestudeer, zodat ik de kleinste reactie zal opmerken. Dat is niet vanzelfsprekend, want Anna is extreem gevoelig voor trillingen. Maar ik ben steeds zekerder van mijn gelijk. Anna hoort iets.

Die dag hebben we een belangrijke afspraak. Een nieuwe gehoortest. Na de test, die uren in beslag neemt, zitten Jona en ik in een kamertje te wachten op de resultaten. We willen het zo graag. We willen zó graag dat Anna kan horen.

Wachten duurde zelden zo lang.