De zoektocht naar een wondermiddel dat Anna’s onrust wegneemt, leidt ons langs een hobbelige weg. Andere moeders gingen me gelukkig voor. Hun advies is een welgekomen schokdemper.
Categorie: epilepsie
Vertrouwen
Eén nacht op Intenzieve Zorgen blijkt voldoende om ons meisje op krachten te laten komen. Het is even wachten op een kamer, zodat Anna’s bed pas tegen de avond ons nieuwe stekje wordt binnengerold. De verpleegster vliegt er meteen in en koppelt de sondepomp aan om nog snel een maaltijd toe te dienen. Ik protesteer. Het is immers bedtijd. Anna krijgt die voeding nooit tijdig verteerd. Lees verder “Vertrouwen”
Woorden
Ik voel me intens klein en verdrietig wanneer ik verplicht word om Anna achter te laten. Ik staar naar de grond als een klein meisje dat berispt wordt door een strenge juf. ‘Het is maar voor één nacht, mevrouw, en u mag altijd bellen. Een nacht thuis slapen zal u trouwens goed doen.’ Nee!, wil ik roepen. Ik moet bij Anna blijven! Jullie begrijpen het niet. Lees verder “Woorden”
Bizar
Vanaf de eerste seconde dat ik Martha in mijn armen hield was ik dolverliefd. Ik legde haar instinctief op mijn blote borsten en voelde een diepe verbondenheid die ik heel vanzelfsprekend vond. Mijn band met Anna ontstond niet zo spontaan, niet zoals bij Martha. Ik maakte me daar zorgen over en voelde me schuldig. Wat was er anders?
Anna huilde veel, soms urenlang. Jona en ik werden er moedeloos van. Nadat we zonder resultaat allerhande middeltjes tegen krampjes en reflux hadden geprobeerd, besloten we een afspraak te maken in het ziekenhuis. Lees verder “Bizar”
Anna is anders 